Lief dagboek

Lieve luitjes,

En ja hoor: zitten we zomaar in Thailand. 'T avontuur dat al op Schiphol begon met de vlucht in een enorm vliegtuig richting Dubai. Wat er precies op 29 november allemaal te zien is in de Verenigde Arabische Emiraten dat er zo'n horde mensen verscheept moest worden is mij nog niet helemaal duidelijk. Maar ach, niks te klagen: de piloten kregen dat gigantische ding de lucht in en van de enige 2 vrije plekken in het vliegtuig was er eentje naast ons. Je werd op je wenken bediend, van whisky-cola tot aan warme vochtige schoonmaakdoekjes. Prima vol te houden dus. Na de koffie midden in de nacht op Dubai werd t op de volgende vlucht tijd om te tukken. Dat kon vrij royaal, want zowel Bram als ik hadden van een hele rij lege stoelen maar onze koningssuite gemaakt. Midden in je slaap wakker gemaakt worden voor je ontbijt door leuke Arabische stewardessen met ietwat aparte maar toch spannende hoedjes op, is dan helemaal niet erg natuurlijk.
Keurig op tijd geland in Bangkok. De stad die nooit slaapt en waar de verkeersregels nog moeten worden uitgevonden. Na ongeveer 3 keer met gevaar voor eigen leven tuktuk-ritjes gemaakt te hebben om ons hotel te vinden (twee Hollanders met een rugzak is voor een tuktuk-driver altijd reden om ja te zeggen als je vraagt of ie t adres van je hotel kent) kwamen we bij ons hotel aan. Gelegen in een ontzettend gezellige wijk, waar je gemakkelijk dezelfde straat 6 keer op en neer kon lopen zonder dat t verveelde. Behalve de ongefilterde autogassen en geur van dood paard was t nog leuk ook. Met oog op de protesten waardoor alles afgesloten is in Bangkok en de hoogtepunten niet te bezoeken zijn, hebben we maar besloten meteen uit Bangkok te vertrekken en richting Chiang Mai te reizen door de nachtbus te pakken. Onderweg een paar keer moeten stoppen omdat de bus kapot was (tot overmaat van ramp voor de Chinees voor ons, die maar besloot zijn angsten schreeuwend en paniekerig te delen) Maar waarom paniek als de buschauffeur het eigenhandig en doodleuk oplost door lachend met een hamer op een onderdeel achter in de bus te rossen. Anyways, we zijn blij om in Chiang Mai te zijn. Gister heerlijk, maar scherp gegeten. En niet alleen moesten we gisteren onze monden blussen na het eten, maar was t vanochtend bij de ontlasting ook de beurt aan andere lichaamsdelen om in de fik te staan (toch Bram?:)) Maar ach, we hebben natuurlijk geen redenen tot klagen. Want het is geen straf om het zwembad vrijwel voor jezelf te hebben en ook wel lekker dat je weer t gevoel hebt dat t eindelijk niet meer levensbedreigend is om 'gewoon' te ademen...
Tot de volgende keer maar weer, lieve kijkbuiskindertjes!

Vale!

Bram en Vin