Gewapend met een in Hanoi gekochte motor en de kaart van Vietnam gingen we vrijdag 10 januari op pad om in het zuiden het warmere weer te zoeken. Linda, die we eerder al in Thailand hadden ontmoet, was ook van de partij. Echt soepel verliep de rit niet: ik had de pech dat ik bijna elke dag wel iets moest laten repareren aan de motor. Van gebroken ketting tot aan vervanging van de rem en schakelbak: het hoorde er blijkbaar allemaal bij... En alsof het allemaal nog niet avontuurlijk genoeg was hebben zowel wijzelf als onze motors ook nog even op de straat gelegen. Niet omdat we dat nou zo fijn vonden maar omdat een lullig misverstand er voor zorgde dat ik op Bram inreed. Al met al heeft een geweldig mooi avontuur ons uiteindelijk, na ruim 2000 kilometer, naar het levendige Saigon (tegenwoordig: Ho Chi Minh City) gebracht. Een mooier welkom hadden we ons niet kunnen wensen, want toen we de slaapzaal van het hostel inkwamen zaten daar Elrik en Daniël, die we eerder al tegengekomen waren op onze reis. Na een snelle douche meteen in de nette kleren geschoten: het was namelijk tijd voor enige decadentie. We gingen direct naar een schitterende 'Sky-bar' met prachtig zicht op de stad had. Decadent omdat er kledingvoorschriften waren en je er als koning behandeld werd. Deuren werden voor je opengedaan, handdoekjes en zeep werd in de toiletten aangereikt en zelfs de kraan hoefde je niet zelf open te doen. Het was bijna teleurstellend dat je niet werd geholpen bij de ontlasting, maar daar hebben we niet lang om zitten rouwen.
Nadat we, zonder enige moeite, de motors beide met winst hadden verkocht en mijn verjaardag in combinatie met Tet-nieuwjaar hadden gevierd, hebben we een tour naar de Cu Chi tunnels geboekt. Indrukwekkend om te ervaren dat wat je thuis uit de geschiedenisboeken leert, opeens even heel dichtbij komt. De culturele lijn hebben we maar meteen doorgetrokken in de hoofdstad van Cambodja: in Phnom Penh het nationaal museum bezocht en daar diep onder de indruk geraakt van de heftige recente geschiedenis die dit land met zich meedraagt. Op een of andere manier dringt dat soort dingen toch pas echt goed tot je door als je in de desbetreffende omgeving zelf bent. Die geschiedenis even gelaten voor wat het was en de bus gepakt naar de kustplaats Sihanouk Ville in het zuiden, die naar de ex-koning Sihanouk is vernoemd. In dit Lloret da Mar van Cambodja gewacht op Zino en Thomas en met z'n vieren vertrokken naar het eiland Koh Rong, op zo'n twee uur varen vanaf het vaste land. En wat dit paradijselijke eiland met een mens kan doen, is onbeschrijflijk. Het is zo'n bestemming die je tot noch toe alleen in boeken hebt gelezen of in films hebt gezien en die alleen in je stoutste dromen is voorgekomen. Voor mij persoonlijk een hoogtepuntje van de reis. De enige domper is het gerucht dat dit relatief primitieve Hof van Eden binnen een paar jaar omgetoverd gaat worden tot de Malediven 2.0. Gelukkig hebben wij er in ieder geval met volle teugen van kunnen genieten en we kunnen alleen maar hopen dat de personen met deze vernietigende plannen hard gestraft gaan worden.
Om het verhaal even positief af te sluiten: de warme zon deelt de heldere blauwe hemel met een paar stapelwolken en zorgt voor een aangename temperatuur van ruim 30 graden Celsius. Toch lekker om daar bij het ijskrabben aan te denken, toch? :)
Dat was het weer.

Liefs uit Cambodja!

Bram en Vin